Bir göç hikayesi anlatılır.
Kafkas dağlarının yamaçlarından,
Sahile uzanan.
Limandan usul usul kalkarken gemiler,
Usul değildi yürekler.
Dalgalar değildi sahile vuran.
Buruk gözyşlarıydı.
Martı sesleride yoktu,
Çığlıklar vardı,
Çığlıkları bastıran hıçkırıklar.
Canan dan koparılan canlar vardı,
Güneş aydınlatmamıştı onları,
Kahrolası karanlık vardı...
Tayfaların manasız bakışları önünde,
Çekes ağıtları sarmıştı gökyüzünü...
Mızıkalar suskundu... Kamalar yetim...
Yosun tutmuştu kartal bakışlar.
Denizden hırçındı yürek atışları...
Gemi;aynı rotada giderken,
Rotasız hayaller vardı yüzlerde.
Bir yüz vardı,
Bir yüz vardı,daha ondokuzunda...
Oturmuş yamçısının üstüne,
Anılar gözünde kör düğüm,
Gölgesinin gözyaşlarını siliyordu
Bir zamanlar Kafkasya da,
Destan üstüne destan yazan,
Ve Rus çarlarının uykularını kaçıran,
Yeşil bayrağıyla...
Bulutlardan hüzün yağıyordu,
Hasret yelkenlerini ıslatan,
Kafkasya kokuyordu özlem rüzgarları,
Deniz;tarihin ihanetini taşıyordu sırtında.
Çırpınan dalgalara ağır gelmişti bu yük...
Varlıktan...
Varolma savaşına doğru uzun bir yoldu bu...
Yorgun gemiler yanşırken yeni limanlara,
Misafir perverdi;
Açlık ve sefalet...
Mutluluk;sırt çevirmişti sanki,
Asalet intikamını alıyordu,
Sefalet kokan yeni topraklarda.
Yabancıydı yüzler.
Dilleri bir garip.
Donuk bakışlar vardı,
Onları sorgularcasına karşılayan.
Uçan kuşlarına takılmıştı misafir gözler,
Hürriyeti...
Hürriyeti kıskanırcasına...
Kuytu bir köşeye bırakılmış masum bir çocuk gibi,
Sönükte olsa bir umut ışığı aradılar.
Ama bulamadılar...
Yüzyıllarca sürdü yüreklerde yanan vatan hasreti.
Körüklendi her yeni doğan bebekle,
Bu sevdayla göçüp gitti nice canlar,
Törpülendikce özlemler,
Yeniden filizlendi.
Kafkas dağlarından havalan,
Kartal kanatlarında geldi hayat iksirleri.
Ama,ne emeller bitti,ne göçler...
Kaybeden Kafkasya oldu
Yetim kalan yine Kafkasya...
Nankör dünya ihanetini kustu,
Yüzyıllarca KAFKASYA'mın üstüne...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder